Witamina C jest antyoksydantem, który neutralizuje szkodliwy nadmiar wolnych rodników, a także uczestniczy w regeneracji innych przeciwutleniaczy. Jest wchłaniana z przewodu pokarmowego w dwunastnicy i proksymalnym odcinku jelita cienkiego.
Dzięki bardzo dobrej rozpuszczalności oraz aktywnemu transportowi witamina C jest absorbowana przez organizm w ok. 70-80%. Kwas askorbinowy zbudowany jest wyłącznie z węgla, wodoru i tlenu (C6H8O6) co bardzo przypomina budowę chemiczną glukozy (C6H12O6).
Najbardziej rozpowszechnioną funkcją witaminy C jest udział w procesie budowania odporności. Istnieją dowody potwierdzające rolę witaminy C w walce z przeziębieniem. Dawki >200 mg dziennie mogą skrócić czas trwania infekcji i złagodzić objawy towarzyszące, ale głównie u osób narażonych na ekstremalny wysiłek fizyczny lub zimno (np.: maratończycy, żołnierze), u których kwas askorbinowy sprawdza się także w skutecznym zapobieganiu przeziębieniom.
W budowaniu odporności najlepiej sprawdzają się jednak naturalne suplementy diety zawierające ekstrakty z aceroli, owoców dzikiej róży i gorzkiej pomarańczy.
Istotną rolą witaminy C jest udział w metabolizmie niektórych hormonów i neuroprzekaźników np: adrenaliny, noradrenaliny, dopaminy, serotoniny, oksytocyny, wazopresyny, gastryny. Kwas askorbinowy jest również niezbędny w przemianach hormonów tarczycy, dlatego w zaburzeniach pracy tego narządu warto zmierzyć jej poziom we krwi oraz rozważyć suplementację w konsultacji z lekarzem.
Kwas askorbinowy ma również zastosowanie w leczeniu nadciśnienia, gdyż udowodniono, że witamina C bierze udział w regulacji ciśnienia tętniczego. Zgromadzono dużą liczbę badań wykazujących, że przewlekłe niedobory witaminy C mogą sprzyjać powstawaniu zmian aterogennych oraz podwyższaniu ciśnienia krwi.
W kwestii profilaktyki nowotworowej dane są niespójne. Analizując najnowsze badania, można stwierdzić, że witamina C nie wpływa na ryzyko rozwoju raka. W przypadku skuteczności leczenia nowotworów naukowcy sugerują, że kwas askorbinowy jest w stanie wydłużyć czas życia pacjentów i poprawić jego jakość. Efekty działania zależą od sposobu podania witaminy – doustnie czy dożylnie. Istnieje niestety ryzyko rozwoju choroby i wielu skutków ubocznych, gdyż witamina C potencjalnie osłabia działanie niektórych rodzajów chemio i radioterapii lub wchodzi w interakcje z lekami przeciwnowotworowymi.
Proces naprawczy skóry jest bardzo złożony. Po powstaniu skrzepu, w miejsce rany transportowane są neutrofile, które oczyszczają ją z uszkodzonych tkanek oraz wysyłają sygnały do makrofagów tkankowych. Leukocyty gromadzą witaminę C (jej stężenie w komórkach jest nawet do 100 razy wyższe niż w osoczu). W miejscu rany powstaje blizna, która charakteryzuje się jednokierunkowym ułożeniem kolagenu. Problemy z gojeniem się ran i zadrapań mogą świadczyć o hipowitaminozie C. Przeprowadzone badania na świniach wykazały, że doustna suplementacja witaminą C spowodowała szybsze gojenie się ran oraz zwiększenie siły integralności tkankowej skóry. Badania wykazały, że zwiększone spożycie witaminy C jak i jej suplementacja odniosły korzystny skutek w leczeniu ran. Dzieci z rozległymi oparzeniami, które były suplementowane witaminą C i E, wykazały szybsze gojenie się ran.
Źródło:
Normy żywienia dla populacji Polski – M. Jarosz
Suplementy od A do Z – M. Łyszczek
Żywienie człowieka – J. Gawęcki
Witamina C. Rola i znaczenie dla organizmu – A. Kantorska
Napisz komentarz
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.