Spis treści
Insulinooporność to zaburzenie metaboliczne, w którym komórki organizmu stają się mniej wrażliwe na działanie insuliny. Insulina to hormon wydzielany przez trzustkę, który reguluje poziom glukozy we krwi i umożliwia jej przemieszczenie się do tkanek organizmu. Poniżej przedstawiam 10 objawów, które mogą wskazywać na obecność insulinooporności:
Nadmierne pragnienie i częste uczucie głodu. Insulinooporność może prowadzić do zaburzeń w regulacji poziomu cukru we krwi, co może skutkować uczuciem ciągłego głodu i pragnienia.
Nadmierny wzrost i trudności w utrzymaniu prawidłowej wagi. Osoby z insulinoopornością mogą mieć trudności w utrzymaniu prawidłowej masy ciała, pomimo stosowania diety i regularnej aktywności fizycznej.
Zmęczenie i spadek energii. Insulinooporność może powodować zaburzenia metabolizmu glukozy, co prowadzi do uczucia przewlekłego zmęczenia i spadku energii.
Częste infekcje. Osoby z insulinoopornością mogą być bardziej podatne na infekcje, ponieważ wysoki poziom glukozy we krwi sprzyja rozwojowi drobnoustrojów.
Zaburzenia hormonalne. Insulinooporność może wpływać na równowagę hormonalną organizmu, prowadząc do zaburzeń miesiączkowania u kobiet i problemów z płodnością.
Zwiększone ryzyko wystąpienia cukrzycy typu 2. Insulinooporność jest jednym z głównych czynników ryzyka rozwoju cukrzycy typu 2, a osoby z insulinoopornością często mają podwyższony poziom glukozy we krwi.
Trudności w regulacji poziomu cukru we krwi. Osoby z insulinoopornością mogą doświadczać wahania poziomu cukru we krwi, zwłaszcza po spożyciu posiłków bogatych w węglowodany.
Zwiększone stężenie triglicerydów i cholesterolu. Insulinooporność może prowadzić do podwyższonego poziomu triglicerydów i cholesterolu (co to jest cholesterol ldl), co zwiększa ryzyko chorób serca.
Oporność na odchudzanie. Osoby z insulinoopornością mogą mieć trudności w zrzuceniu zbędnych kilogramów, mimo stosowania diety i regularnej aktywności fizycznej.
Zwiększony obwód pasa. Insulinooporność często wiąże się z nagromadzeniem tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha, co prowadzi do zwiększonego obwodu pasa.
Poziom glukozy we krwi powinien wynosić poniżej 99 mg/dl na czczo oraz poniżej 140 mg/dl po posiłku. W przypadku insulinooporności poziom glukozy we krwi może być podwyższony, ponieważ tkanki organizmu stają się mniej wrażliwe na insulinę, co utrudnia przemieszczanie glukozy. Podczas diagnozowania insulinooporności wykonuje się doustny test obciążenia glukozą (OGTT) oraz analizuje poziom insuliny i glukozy na czczo oraz ich stężenie w różnych porach dnia. W dalszej diagnostyce lekarz może zalecić oznaczenie profilu lipidowego (co to jest lipidogram) oraz badania na Hs-CRP. Istnieje także szereg specjalistycznych testów, jak HOMA-IR lub QUICKI (ang. Quantitative insulin sensitivity check index).
Insulinooporność to stan, w którym komórki organizmu stają się mniej wrażliwe na działanie insuliny, co prowadzi do trudności w utrzymaniu prawidłowego poziomu cukru we krwi. Najczęstsze przyczyny insulinooporności to:
Chcąc utrzymać prawidłowy wskaźnik glukozy i insuliny we krwi, ważne jest spożywanie racjonalnych posiłków o niskim indeksie glikemicznym, które dostarczą organizmowi zróżnicowanych składników odżywczych oraz unikanie przetworzonej żywności.
Staraj się spożywać zbilansowane posiłki, które zawierają białka, zdrowe tłuszcze i węglowodany o niskim indeksie glikemicznym. Unikaj skoków cukru we krwi, które mogą powodować większe obciążenie insuliny.
Wybieraj węglowodany o niskim indeksie glikemicznym, takie jak warzywa, owoce niezbyt słodkie, strączki oraz produkty pełnoziarniste bogate w błonnik. Unikaj przetworzonych węglowodanów, takich jak słodycze, biały chleb i biały ryż.
Włącz do diety zdrowe tłuszcze, takie jak awokado, orzechy, nasiona, oliwa z oliwek i tłuste ryby bogate w kwasy omega-3. Unikaj tłuszczów trans i tłuszczów nasyconych pochodzących z produktów zwierzęcych.
Ogranicz spożycie cukru i unikaj słodzonych napojów. Cukier przyczynia się do wzrostu poziomu glukozy we krwi i obciąża pracę insuliny.
Jedz regularnie w odstępach około 3-4 godzin. Unikaj przekąsek wysokowęglowodanowych między posiłkami.
Zmiana stylu życia jest kluczowym elementem w leczeniu insulinooporności. Najważniejsze to zwiększenie aktywności fizycznej i zmiana diety. U niektórych pacjentów konieczne może być zastosowanie leków przeciwcukrzycowych, które zmniejszą ryzyko rozwoju cukrzycy. Zanim jednak lekarz zdecyduje się na leki zmień dietę i ćwicz!
Regularne wykonywanie ćwiczeń fizycznych ma pozytywny wpływ na wrażliwość insulinową i poziom glukozy we krwi. Staraj się angażować w aktywność fizyczną przez co najmniej 30 minut dziennie przez większość dni tygodnia. Może to obejmować chodzenie, jogging, pływanie, jazdę na rowerze lub trening siłowy – każda z tych aktywności obniża ryzyko zachorowania na cukrzycę.
Rozważ także włączenie treningu interwałowego do swojego programu treningowego. Składa się on z intensywnych okresów wysiłku przeplatanych okresami mniejszego wysiłku lub odpoczynku. Trening interwałowy może pomóc w poprawie wrażliwości insulinowej.
